NL

Er zijn veel van die avonden
dat de lege herinneringen
mijn aandacht vasthouden.
Door gebrek aan liefde en geluk.
Maar er zijn ook van die dagen
dat plots de zon me toelacht
en alles mogelijk lijkt waarop ik hoopte
in het gevoel van bevrijding
van een verlangen intens
die me bijna tot radeloosheid noopte.
Dan kan zo'n dag toch niet meer stuk.
Ik koester dus die aanwezigheid nu
van een prille voorzichtige tocht
over een pad waar ik altijd al bang voor was
en de reden bleek waarvoor ik vocht.
Het gevecht om een beetje liefde
en de hunkering naar wat geluk.

Soms, heel soms komt het geluk aan je voorbij.
Soms is het voor jou, nu is het voor mij.
Vaak heb ik het geluk laten gaan,
vaak heb ik met lege handen gestaan.
Wat ik nu heb gekregen aan geluk
is liefde uit een stuk.
Pak het geluk met beide handen beet,
want het is ook zo weer weg, voor je 't weet.

't Zit hem soms in kleine dingen
welke ik aanvaard als fijn.
Nu loop ik ook weer blij te zingen
en durf het leven nu weer aan.
Soms is het even minder.
Ziekte, pijn of gewoon te druk.
Maar, nu roep ik weer volmondig:
"God, wat heb ik toch een geluk!"

Mijn schrijven is mijn leven,
door iemand mij gegeven.
Heb ook wel eens gedacht:
"Waarom leef ik dit leven?"
Mijn kinderen zijn mijn leven.
Door iemand mij gegeven.
Heb nooit een beter gevoel gevoeld.
Mijn kids leren mij leven!
Mijn liefde is mijn leven.
Het maakt me even gek.
Want altijd geven en geven,
aan krijgen vaak gebrek.
Heb vele echte passie`s.
Daarvan hier nu en vlug:
schrijven, mijn kids en erotiek...
tuurlijk nog met echte passie.
Voor jullie weer een stukje ik...
Warrempel ja.
Ik ben happy!